Gisteren had ik een interessant gesprek met mijn zoon. Ik weet niet meer hoe we er op kwamen, maar ineens ging het over scheikunde. Iets wat hij behoorlijk goed snapt, en ik eigenlijk niet zo. Ik vroeg hem waarom elementen een verbinding met elkaar aangingen en kreeg een heldere uiteenzetting over neutronen, protonen en elektronen en hoe een atoom is opgebouwd: Een kern van neutronen en protonen met daaromheen schillen waar elektronen in ronddraaien. En hij maakte ook een tekening.
De rest van het verhaal, hoe interessant ook, zal ik hier niet opschrijven. Belangrijker is dat ik ineens een verband kon trekken tussen de opbouw en werking van atomen en die van het menselijk systeem.
Net als bij een atoom is er bij ons een kern, een massa (het lichaam.) De kern van een atoom is de daadwerkelijke fysieke massa van het atoom, al is het maar een klein gedeelte. De lagen daar omheen zijn misschien minder tastbaar maar wel heel bepalend voor het atoom. Om ons lichaam zit ook een aantal lagen: het aura. En de energie oftewel lading in dat aura bepaalt sterk welke verbindingen wij aan willen gaan, waar de ruimte zit. Het trekt aan of het stoot af. Het kan tekorten hebben of overvloed. En dat zijn de energieën die de mensen om je heen oppikken. Een atoom gaat verbindingen aan om de lege plekken in zijn schillen te vullen, zijn doel is ‘heel’ zijn. Uiteindelijk is, net als bij een atoom, het doel van een mens ‘heel’ zijn. Wij willen onze lege plekken graag opgevuld zien en gaan daarom verbindingen aan met anderen. We spreken ook over de ‘chemie’ tussen mensen.
In de scheikunde zijn er diverse elementen, ik weet niet precies hoeveel, in ieder geval meer dan ik vroeger op school geleerd heb. En ieder element heeft zijn eigen unieke kenmerken. Ook reageert ieder element op zijn eigen unieke manier. De één is super reactief, de ander reageert eigenlijk nergens mee. En dat heeft alles te maken met hoe vol de schillen zitten met elektronen. Of, wanneer je het vertaalt naar het menselijk systeem; hoe dicht (heel) je aura is.
Wat ik ook fascinerend vind om te ontdekken, is dat een atoom zeven schillen heeft. Of eigenlijk, er zijn er zeven bekend. Er kunnen er nog meer zijn maar die zijn nog niet gemeten. Dat getal, zeven, komt in ontzettend veel systemen voor. We hebben zeven muzieknoten (A tot en met G) en zeven zichtbare kleuren. Ook het menselijk chakra systeem is opgedeeld in zeven chakra’s en ieder chakra correspondeert met een laag in het aura. Het onderste chakra vibreert in een wat zwaardere, lagere energie terwijl de hogere chakra’s in de hogere energieën draaien. Laat nou bij een atoom de elektronen met de hoogste energie zich in de buitenste schil bevinden!
Ik ben behoorlijk onder de indruk van hoe deze systemen in elkaar zitten en hoe je dit patroon eigenlijk in zo veel dingen kunt zien. Het universum is schitterend en wij mensen ook!