Het is onrustig als ik de energetische ruimte bouw. Er kriebelt en beweegt van alles rondom. Een soort spanning zoals wanneer een groep examen gaat doen. Als de ruimte staat, en de energie helemaal schoon en fris is, dient het thema zich aan: Bewustwording. Niet zomaar bewustwording, maar een hernieuwd bewustzijn van de allerdiepste kern van de ziel. Ik vraag de deelnemers om zich naar binnen te keren. In de veiligheid van de healing gaan ze allemaal naar hun kern toe. Ik kijk mee, en per individu werken we aan het verwijderen van de diverse lagen die om de zielskernen heen zitten. Iedere ziel die op aarde komt, kiest voor een leven van dualiteit, van voelen, van leren, en keuzes maken. De ziel is altijd zuiver en heeft bepaalde kernkwaliteiten. De ervaringen die je in het leven hebt, en jouw reacties daarop, zorgen voor lagen om de kern heen. Het zijn als het ware kleine schuurplekjes waar eelt op groeit zodat het sterker wordt. Maar soms zijn die beschermlagen niet meer nodig, of zelfs ronduit lastig. Dan mag het los zodat er weer ruimte is voor nieuwe beweging en keuzes. Ik zie een enorme diversiteit en creativiteit in de lagen die de deelnemers hebben gevormd om zich beschermd te voelen. Ik zie harnassen, dikke winterjassen, lagen ijs. De één heeft tien dunne laagjes, de ander één hele dikke. Sommige deelnemers komen makkelijk tot hun kern, anderen zijn haast vergeten wie ze wezenlijk zijn. Eén dame heeft matglas over haar kern van licht gezet. Haar zielenlicht is zeer helder en ze is bang dat ze mensen ermee verblindt. Ze is zichzelf gaan dimmen om te kunnen blijven functioneren in het dagelijks leven. Na de individuele healing heeft ze zichzelf op een hogere plaats gezet waardoor haar licht een enorme reikwijdte heeft. In plaats van haar licht dimmen is ze nu een baken waar iedereen profijt van heeft. Bij een man zijn er meerdere lagen pijn te zien, als rode jassen. Iedere jas staat voor verlies. Tijdens de healing trekt hij de jassen uit, en dan veranderen ze in robijnen, waardevolle herinneringen die hij opneemt in zijn hart. Zijn kern gaat daarna pulseren en gloeien. Als alle deelnemers hun individuele healing geïntegreerd hebben, nodig ik iedereen uit om zijn of haar kern te tonen. Niet iedereen wil dat, en dat is ook goed. We laten allemaal een straaltje van onze zuivere energie stromen en dat komt samen in het midden van de groep. We zijn met z’n vijftienen, en er verzamelt zich een flinke bal energie met de kwaliteiten van iedereen uit de groep. Alle deelnemers nemen een beetje mee, precies dat wat ze nodig hebben voor het dagelijks leven.

It is buzzing when I build the energetic space. Everything around tickles and moves. The kind of buzz you feel when a group is going to take an exam. When the space is ready, and the energy is completely clean and fresh, the theme presents itself: Awareness. Not just any awareness, but a renewed awareness of the very deepest core of the soul. I ask the participants to turn inward. In the safety of the healing they all go to their core. I guide them, and for each individual we work on removing the various layers that surround the soul core. Every soul that comes to earth chooses a life of duality, of feeling, of learning and making choices. The soul is invariably pure and has certain core qualities. The experiences you have in life, and your reactions to them, provide layers around the core, protective layers. Compare them to small sanding spots on which callus grows to become stronger. But sometimes those protective layers are no longer necessary, or even limiting growth. Then it can be detached so that there is room for new movement and choices. I see a tremendous diversity and creativity in the layers that the participants have formed to feel protected. I see armor, thick winter coats, layers of ice. One has ten thin layers, the other one very thick one. Some participants easily get to their core, others have almost forgotten who they really are. One lady has put frosted glass over her core of light. Her soul light is very bright and she is afraid that she will blind people with it. She has started to dim herself in order to continue to function in daily life. After the individual healing she has put herself in a higher place so that her light has an enormous reach. Instead of dimming its light, it is now a beacon that benefits everyone. In a man I see several layers of pain, like red coats. Every coat represents loss. During the healing he takes off the coats and then they turn into rubies, precious memories that he takes in his heart. Its core then starts to pulsate and glow. When all participants have integrated their individual healing, I invite everyone to show his or her core. Not everyone wants to do that, and that's perfectly okay too. We all let a trickle of our pure soul energy flow and it converges in the center of the group. There are fifteen of us, and a large ball of energy is gathering with the qualities of everyone in the group. All participants take a little of it, exactly what they need for everyday life.